Het is nogal wat, dat moederschap. Het vergt heel veel energie (deze mama heeft een tekort aan vitamine D) en vraagt daarbij dus ook veel tijd. De momenten waarop mijn energieke peutermeisje even op bed ligt worden schaarser naarmate de tijd verstrijkt. Want hoe ouder zo’n kleintje wordt, hoe minder slaap ze overdag nodig heeft. Maar dat wil daarom niet zeggen dat ze het rustiger aan doet, integendeel. Ruby is de mooie combinatie van een mensje en een duracell konijn. Ze zit geen twee seconden stil en moet continu de wereld gaan ontdekken. Het aantal builen en blauwe plekken zijn daar het mooie bewijs van. Op het gemak eventjes een boekje lezen of laat staan het huishouden doen… Nee, van die dingen komt nu eens helemaal niks in huis.

Dus je kan je wel voorstellen dat, op de momenten waarop mijn vinnig bijtje eventjes gaat slapen, het huishouden dus grondig (of toch in de mate van het mogelijke) aangepakt wordt. Reken daar nog eens de parttime job en de nood aan ontstpanning (lees: musical) bij. Heb je dan nog wel tijd om vriendschappen te onderhouden?

Het antwoord is simpel: soms.

We gaan hier niks verbloemen. Moeder zijn en een sociaal leven hebben is een engagement. Ik heb bewust voor een kind gekozen, dus probeer ik die zoveel mogelijk in mijn dagelijkse routine te betrekken. Logisch toch? Dus als ik met vrienden afspreek moeten zij daar mijn lieve Ruby maar bij nemen.
Maar ook het effectief afspreken met vrienden is vaak een utopie. Eenmaal je kinderen hebt gekregen verandert daardoor – onzichtbaar, maar toch voelbaar – je status. Je bent plots niet meer de onbezorgde persoon die zomaar voor iemand de deur achter zich dicht kan trekken. Je hebt nu iemand anders waar je rekening mee moet houden. Antwoorden op een berichtje duurt vaak langer dan voorheen (in mijn geval is dit nog steeds snel, maar toch ;-)). Mensen sturen je plots niet langer berichtjes, want ‘ze zal wel geen tijd hebben nu ze mama is’. Of voor anderen heb je je taak als vriend volbracht nu je een ander stadium in je leven hebt bereikt. De vriendschap is stilzwijgend tot zijn einde gekomen, want in dit hoofdstuk van je leven hebben ze je niet meer nodig. Best wel rot, toch?
Tot voor kort zou ik je kunnen zeggen dat ik daar enorm veel hartzeer van heb. En ja ergens ‘steekt’ het nog wel. Maar zo’n dingen heb ik nu eenmaal leren relativeren. Even stoppen met de dingen waarmee ik bezig ben en gewoon rond me kijken. En dat heb ik gedaan.
Ik ben een erg loyale persoon. Ik zou alles doen voor de mensen waar ik ook maar iets om geef. Vroeger zou ik net dat ietsje meer doen om toch maar een sprankeltje liefde terug te krijgen. Maar ondertussen heb ik geleerd dat liefde, in wat voor vorm dan ook, terugbetaald moet worden met liefde.
Ik ga me niet meer blindstaren op het ‘waarom ben ik niet goed genoeg’. Er is vast een reden waarom je voor iemand er niet meer toe doet. Mijn tijd moet ik investeren in leukere dingen.

Vriendschap moet geen subtiele strijd zijn om liefde, aandacht en bevestiging. Vriendschap is wederzijds respect. Het beste in elkaar naar boven brengen en accepteren dat het leven nu eenmaal verandert, maar toch elkaars schouder blijven tijdens moeilijke en leuke momenten.

Het moederschap versus vriendschap: Voor mij blijft het een heel moeilijk onderwerp. Het is mogelijk, als je van de andere kant evenveel krijgt als hetgeen je weggeeft.

Love,

Faye