Of we het nu durven toegeven of niet, iedereen heeft er wel een mening over –

Borstvoeding.

Mensen die niet zwanger zijn geven de zwangere vrouw ongezouten hun mening erover. En de vrouwen die wel zwanger zijn lijken het gevoel te hebben dat ze hun mening moeten verantwoorden. Dat heb ik altijd een beetje belachelijk gevonden. Ik was nog niet zwanger en ik wist dat ik wél voor borstvoeding zou kiezen. Ongeacht wat mijn omgeving ervan zou denken. Het is uiteindelijk mijn kindje en daarom ook mijn eigen keuze.

Voor de keuze vast stond heb ik er wel eerst met Bjorn over gepraat. Want hoe leuk borstvoeding geven ook is voor de mama – leuk in de zin van je kindje veel dichtbij je hebben –  ook de papa moet in dit proces betrokken worden (vind ik). Het voedingsmoment is iets waar je allebei  intens van zou moeten genieten. Dus wij waren al overeengekomen dat ik sowieso af en toe zou gaan afkolven. Zo had Bjorn ook af en toe zijn momentje met onze kleine meid.

Ik kreeg veel leuke opmerkingen toen mensen me vroegen of ik borstvoeding of flesjesvoeding zou geven. Want mijn beslissing is de beste voor de baby. Maar ach, wat maakt het nu uit of je borstvoeding geeft of flesjesvoeding? Iedere ouder kiest voor zichzelf wat voor hen het beste lijkt. Theoretisch gezien is borstvoeding inderdaad het beste voor je kleintje. Het zou ook raar zijn mocht dat niet zo zijn. Maar een ouder die het geduld er niet voor kan opbrengen of erdoor opgejaagd raakt straalt geen rust over op zijn kleintje. Want hoe mooi ze het soms ook verwoorden, borstvoeding is niet altijd een evidentie.

En nu komen we tot mijn verhaal. Zoals altijd zal ik niks voor je verbloemen. Ruby werd geboren op 36 weken. Doordat ze niet onmiddellijk ademde en haar geboortegewicht niet mee had moest ze even in de couveuse en daarna verbleef ze nog twee weken op neonatologie. Één van mijn prangende vragen was of ik wel borstvoeding zou kunnen geven. Ik had Ruby niet kunnen ‘bijhouden’ tot het einde, dus nog eens een extra gevoel van falen wou ik er echt niet bij. Ze hadden onmiddellijk gehoor en probeerden haar aan te leggen. Het werd ons al snel duidelijk dat  Ruby nog niet genoeg kracht had om op eigen houtje te drinken. Ik ben direct beginnen kolven.

Uiteindelijk heb ik Ruby amper aan de borst gelegd en heb ik drie maanden lang continu gekolfd. Hard work and dedication. Ze was het namelijk zodanig gewoon geworden om uit flesjes te drinken, dat ze nooit echt heeft geleerd om aan de borst te drinken. Als je kindje uit flesjes drinkt moeten ze niet zoveel moeite doen als aan de borst. Ruby heeft dus nooit geduld kunnen opbrengen als ze aan de borst lag, waardoor ze enorm gefrustreerd raakte. Vandaar mijn beslissing om telkens af te gaan kolven. Ik heb toen gekozen voor de flesjes van Medela. Flesjes speciaal afgestemd op de behoeftes van moeder en kind.
Na drie maanden ging ik opnieuw aan het werk en was afkolven geen optie meer. Ik ben uiteindelijk gestopt met borstvoeding en gaf mijn overgebleven ‘zakjes’ melk uit de diepvries. Had ik toen geweten dat ik perfect nog eenmaal per dag kon afkolven door gewoon af te bouwen, had ik dat wel gedaan. Maar eerlijk toegegeven, na telkens de helft  van mijn dag aan een kolfmachine te hangen en een borstontsteking later, had ik er stiekem wel genoeg van.

Ik ben blij dat ik haar die drie maanden ‘mamamelk’ heb kunnen geven en dat ik nooit opgegeven heb. Mijn borstvoedingsverhaal is er zeker niet om iemand af te schrikken (want het liep niet altijd van een leien dakje), maar mensen die bewust kiezen om borstvoeding te geven mogen niet opgeven als het niet onmiddellijk lukt. Want er zijn heel veel mensen waarbij het wel gemakkelijker gaat.

Zou ik het opnieuw doen, wetende dat het misschien niet gemakkelijk gaat? Sowieso, want voor mij is dat één van de mooiste dingen die ik in het begin voor mijn kindje kan doen.

Ongeacht of jij voor borstvoeding of flesjesvoeding hebt gekozen, kiest, of nog zal kiezen… Je kiest wat jou het beste lijkt voor jouw kindje. En dat mag geen enkele ouder vergeten.

Veel  liefs x