2016… Het is als een razende trein voorbij gereden. Door de snelheid waaraan het jaar voorbij is gegaan, denk ik dat ik toch een aantal momenten aan mij heb laten voorbij gaan.
Maar niet getreurd, er zijn voldoende momenten waar ik met een lach en misschien ook met een traan aan kan terug denken.

Zo zijn er de nieuwe, intense vriendschappen die er dit jaar zijn gegroeid. Het mol-weekend waaraan ik met een glimlach terug denk. De onwijs mooie en lieve mensen die ik toen nog beter mocht leren kennen. De soms wat – bridezilla – momenten tijdens het voorbereiden van mijn huwelijk. (nog 188 dagen op de teller). De mooie musicals waarvan ik ook dit jaar heb mogen genieten en het zien groeien van de eigen musical waarin ik meespeel, Legally Blonde.

Het afscheid nemen van een job, waar ik na een jaar vol toffe momenten toch even niet goed van was. Dat ik niet bij de pakken ben blijven zitten en de kans om in het onderwijs een vervanging te doen met beide handen heb gegrepen. Intens genoten van die paar maanden als leerkracht en even weer teleurstelling gevoeld toen er geen plaats meer voor mij was. Ook dan met mijn ogen op de toekomst vol goede moed een nieuwe uitdaging gezocht. Die uitdaging gevonden bij Adecco en nu al vier maanden een trotse recruitment consultant, op de juiste plaats. Door die nieuwe job weer nieuwe mensen leren kennen en nieuwe vriendschappen doen ontluiken.

Mijn dochter zien uitgroeien van een ‘nu geen baby meer’ tot een peuter waarvan de woordenwaterval nooit stil staat. Een hartaanval krijgen toen we in het holst van de nacht naar de spoedgevallen moesten, omdat ze veel te snel te hoge koorts maakte en in stuipen ging. Niet meer kunnen verwoorden hoeveel ik hou van mijn kleine waterrat, die wel uren in een zwembad zou kunnen vertoeven. Duizend keer opnieuw naar dezelfde afleveringen van Paw Patrol moeten kijken omdat Ruby er zo dol op is. En neen, dat vind ik helemaal niet erg. Haar liefde voor de fiets en de glijbaan zien groeien. Pijn in m’n buik krijgen van het lachen als ze weer eens probeert te shaken op de muziek, maar haar lichaam nog niet helemaal onder controle heeft. Smelten van alle momenten waarop ze me geknuffeld heeft en samen met me onder het dekentje in de zetel heeft liggen knuffelen.. Hoe kort die momenten ook waren.

De zoektocht naar een eigen huis beginnen en plots botsen op het ideale bouwproject. De overeenkomst ondertekenen, stressvolle dagen omdat we niet wisten hoe de bank zou reageren. Opgelucht ademhalen als de lening is goedgekeurd en opnieuw beginnen panikeren als we ons realiseren dat de moeilijke periode er algauw zit aan te komen.

2016 was dat en nog zoveel meer…

2017 wordt het ondertekenen van de akte en het opbouwen van ons eigen knusse huisje. Het zoeken naar de perfecte meubeltjes, decoratie, kasten om mijn droomdressing te maken, de juiste kleur verf, het juiste tuinhuis, de perfecte omheining, de mooiste brievenbus, …

Het wordt het jaar van Ruby’s eerste schooldag. Het uitkiezen van de juiste school, de meest praktische en toch mooie boekentas. Haar eerste nacht in een groot bed en in een nieuwe slaapkamer. Haar 3e verjaardag en waarschijnlijk ook haar eerste echte snit bij de kapper.

Het wordt het jaar waarin Björn en ik al 5 jaar samen zijn en die geweldige liefde bezegelen met een – hopelijk – spetterend trouwfeest. Het eerste half jaar wordt een geweldige periode van organiseren en alles tot in de puntjes krijgen zoals we het voor ogen hebben. De tweede helft van het jaar zie ik mezelf al in een zwart gat vallen, maar dat zal gelukkig worden opgevangen door de voorstellingen van Legally Blonde en de grote verhuis…

2017 ziet er voor mijn gezinnetje écht veelbelovend uit.
2016 was een heel mooi jaar. Op naar een TOPjaar!

Veel liefs
Mama Faye x