Ik heb het gevoel dat de dagen mij aan het inhalen zijn. Alsof een hele week ‘tijd’ lijkt voorbij te gaan in slechts één dag.
Maar goed, ik neem graag nog even de ‘tijd’ om het drukke bestaan met een peuterpuber te delen.

Het is me opgevallen dat ik de laatste week een aantal berichten zag passeren op social media over kinderen hebben en tijd nemen voor jezelf.
Als je ouder wordt (niet in leeftijd, maar in de zin van mama of papa), staat je leven op z’n kop. De misschien onbezonnen houding waarmee je in het leven staat, maakt plaats voor bezorgdheid. Heel veel bezorgdheid. Plots ben je in de eerste plaats gedefinieerd als ‘ouder’. Dat is in mijn geval toch zeker zo. Ik ben in de eerste plaats mama. Ongelofelijk trots en ongelofelijk bezorgd.

Dat ik bezorgd ben, merk je niet altijd. Voor mij is zelfstandigheid echt wel belangrijk. Ik laat Ruby liever zelf iets ontdekken. Loopt ze weg in de supermarkt? Dan ga ik er niet als een bezetene achterna lopen. Is haar beker water op en duwt ze hem in mijn richting met een schattige ‘op’, wijs ik haar mooi op het feit dat ze hem zelf in de keuken mag zetten. Wil ze op die supergrote glijbaan – ook al maakt m’n hart een grote sprong – dan laat ik haar dat ontdekken.

Ik wijk weer af. het ging over gedefinieerd worden als mama. Ik hoor heel veel mensen met jonge kinderen in mijn omgeving zeggen; “Als ik weg ga, gaat mijn kind altijd mee”. En dat zeggen ze altijd met heel veel trots. Goed, fijn voor jou denk ik dan. Maar ik schaam me er niet om, om mijn dochter bij oma en opa achter te laten of een babysit op te trommelen. Want mama heeft ook vriendinnen. Mama is ook nog altijd het liefje van papa. Mama heeft ook eens nood aan tijd voor zichzelf. Mama is niet alleen mama. Mama is ook Faye. En Faye is vaak een beetje prettig gestoord. Faye houdt ook nog altijd van gekke karaoke avonden met haar vriendinnen.
Faye is ook nog altijd gek op het spelen in musicals.

En voila. Daar schaam ik me ook totaal niet over. Want ook Faye moet haar batterijen eens kunnen opladen zodat ze bij het weerzien van dochterlief, weer alle energie heeft om op en top en 100% mama te zijn.

P.s; want energie heeft ze wel nodig… En veel geduld… Vooral als dochterlief het begrip potje niet lijkt te snappen…